Forum Wazorum

Czy wspominałem, że Warszawa mi się nie nudzi? Wspominałem. Dlatego, chociaż nie jest to "blog warszawski", miejsce, w którym przyszło mi żyć, pojawia się w nim (jak widać w spisie tematów) najczęściej.
Obiektywnie przyznam, że Warszawa nie jest - jako całość - miastem najpiękniejszym. Są rejony, i to niestety w ścisłym śródmieściu, gdzie "oczy pękają". Weźmy choćby centralny punkt, jakim jest skrzyżowanie Marszałkowskiej i Alej. Rondo, Uniwersał, Fotel Chorum i Metropol - wszystko opryskane reklamą zewnętrzną, wylot trzewi lewiatana na czwartym rogu - to miejsce prosi się o bombę. O plakat Trepkowskiego z napisem "TAK!".

Ale dość hejterowania, już dawno uznałem, że ograniczę prezentowanie tu negatywnych przejawów otaczającej rzeczywistości. Materiałów znalazłoby się aż nadto. Po co dublować na przykład ten blog?
Na szczęście, by wrócić od ogółu (rozważań) do szczegółu (Warszawy), są rejony stolicy niwelujące niekorzystne wrażenia z innych.
Krakowskie Przedmieście to właśnie jeden z tych fragmentów.
Miejsce to nie ma odpowiednika w żadnym innym polskim mieście, a i niejedna stolica europejska nie powstydziłaby się takiego salonu na swoim metrażu. Wyjątkowa kumulacja wspaniałych budowli - kościołów, pałaców, budowli użyteczności publicznej, a przy tym niebanalny układ urbanistyczny: zwężeń, rozszerzeń, zakątków, placów, zieleńców etc.

Figura MB Passawskiej z roku odsieczy wiedeńskiej w zimowym ḁturażu. 

Wiem, że zdjęcie jest wielce niedoskonałe. Bez statywu, bez piwa, duże ISO, duże szumy.
Ale pokazuję jako pretekst do krótkiej refleksji na temat tego wyjątkowego salonu miejskiego, jakim jest Krakowskie Przedmieście. I ze względu na śnieżne confetti.