26 kwietnia 2015

Tajemnicza historia




O co chodzi?


Edmund Bartłomiejczyk





17 kwietnia 2015

Flamandzkie Ardeny

W nawiązaniu do klimatu zaookiennego (albo przed- jeśli ktoś tkwi w plenerze), obecny wpis poświęcam nastrojom wiosennym, choć już sprzed lat.
Obrazki, które prezentują się poniżej, wydawać się mogą na pierwszy skok oka niezmiernie banalne. Ot, jakiś las jakich wiele. Nie jest tak jednak do końca... W czasach, gdy zdarzyło mi się przebywać w tamtych rejonach świata, pokazał się w księgarniach album „Lasy Flandrii”. W opasłym tomie znajdowała się mapka konturowa tej krainy z zaznaczonymi tu i ówdzie... kilkoma małymi zielonymi plamkami. To były właśnie owe lasy.
Na zdjęciach widnieje jeden z tych kompleksów, wyjątkowy jednak w dwójnasób. Płaska ta kraina jak, nie przymierzając, Mazowsze, w jednym bowiem miejscu wypiętrza się, tworząc kilka wzgórz o (nieoficjalnej) nazwie Flamandzkie Ardeny. Coś jakby Garb Gielniowski zatytułować Radomskimi Tatrami...
Najwyższy szczyt - Kluisberg - wznosi się aż na 141 metrów n.p.m.! Niemniej, przyjemny spacer można tam sobie uciąć.
Żeby jednak nie pokazywać we wpisie samych drzew, choćby w świeżutkim sosie wiosennego runa itp., dodaję treść krajoznawczą, jaką są dwa widoczki z głównego kościoła głównego miasta Flamandzkich Ardenów - Ronse. Patronem świątyni, którego szczątki doczesne są tam składowane, jest święty Hermes. Rzymski ten męczennik zasłynął jako wybitny egzorcysta, zarówno za życia, jak i po, już w roli świętego. Dlatego Ronse stało się ponadlokalnym ośrodkiem pielgrzymkowym dla opętanych / chorych umysłowo. Średniowieczne Tworki. Statua konna przedstawia świętego wyprowadzającego diabła na smyczy.










9 kwietnia 2015

Translate. Błahostki.

punkt 1.

W wymianie komentarzy spod poprzedniego wpisu - bardzo chiałbym użyć słowa „dyskusja”, ale to nigdy takiej formy nie przybiera - padło zdanie brzmiące „jak z tłumaczenia automatycznego”. Zapytałem więc, czy jeśli się je przepuści przez taki translator, to uzyska się prawidłową formę.
Nie byłbym sobą, gdybym zaraz tego nie wprowadził w czyn. Oto więc rezultat, wraz z kolejnymi generacjami automatycznych tłumaczeń przy użyciu języka angielskiego.

oryginał: Mam nadzieję, że z nagrobkiem odkrytem za pośrednictwem blogu będzie dane skromnym czytelnikom zapoznać się.

I generacja: Mam nadzieję, że nagrobek odsłonięty przez bloga otrzymają pokorni czytelnicy przeczytać.

II generacja: Mam nadzieję, że nagrobek odsłonili skromnych czytelnicy bloga się czytać.

III generacja: Mam nadzieję, że odsłonięty skromny nagrobek czytać czytelników bloga.

IV generacja: Mam nadzieję, że ujawnił skromne reliktów przeczytać na blogu czytelników.

V generacja: Mam nadzieję, że ujawnił skromne relikty przeczytać czytelnicy bloga.

Tu już inwencja automatu ustaje. Zacina się na tej ostatniej formie.


punkt 2.

Jakiś czas temu zacna blogerka opublikowała materiał z argentyńskiego lodowca Perito Moreno. Nazwa ta - jak można przeczytać - pochodzi od nazwiska lokalnego badacza. Mnie jednak - niemal nieznającemu języka hiszpańskiego - wydało się na pierwszy rzut oka, że znaczy to „Czarny piesek”.
Myliłem się. Po pierwsze, „piesek” to „perrito”, a nie „perito”. Po drugie, „moreno” to nie czarny (negro), a właśnie raczej „maurzy”, czyli brązowy.
Nie byłbym sobą jednak, nie sprawdziwszy dokładnej definicji - w tym samym translatorze. Oto efekt

Moreno.
Que es marrón oscuro tirando a negro, como el de la semilla de café tostada.
Que tiene ese color.

To jest kurwa czarny ciemny brąz, podobnie jak nasiona kawy palonej.
To ma ten kolor.

Taaak...  Ale nie tylko do Polaków translator przemawia takim językiem. W obcych też jest dosadnie.


punkt 3.

Znany fenomen lingwistyczny związany z opisywanym narzędziem przestał istnieć!
„Moonlight Shadow”... znaczy już tyle, co „Cień swiatła księżyca”.
Do niedawna było inaczej. Relikt pozostał w tłumaczeniu w przeciwną stronę.
Proszę wpisać „białostoczanin” i przetłumaczyć na dowolny język. Ale to już nie to samo...




4 kwietnia 2015

Nagrobek z Kijowa (Ławra Peczerska cz. 3)

Wpisując się w starą tradycję wielkosobotnią, oraz nową, tentublogową, wpisuję wpis związany z tematyką poniekąd nagrobną.

Zwiedzając Kijów, zwiedziałem się, że w Soborze Uspienskim - naczelnej cerkwi kompleksu ławrowego znajduje się nagrobek - renesansowy! - hetmana wielkiego litewskiego Konstantego księcia Ostrogskiego.
Jako miłośnik rzeźby renesansowej, szczególnie nagrobnej, albo raczej: rzeźby nagrobnej, szczególnie renesansowej, nie mogłem przegapić takiej okazji!

Najdalej na Wschód wysunięty koniuszek tej gałęzi sztuki europejsko-rodzimej!


Sęk jednak w tej gałęzi, że owej rzeźby znaleźć nie potrafiłem. Widziałem wcześniej jej fotografię - czarno-białą, archiwalną. Okazało się, że w 1941 część soboru została zniszczona wybuchem, za którym nie wiadomo kto stał - nazistowscy okupanci faszystowscy, czy też przeciwnie, sowietskije partyzany.
Czy i nagrobek został wówczas unicestwiony? Ale na sobornym straganie, w albumie fotograficznym odnalazłem jego wizerunek kolorowy, współczesny. Nikt jednak nie był w stanie wskazać mi miejsca, gdzie można go ujrzeć osobiście, ni pop, ni diak, ni archijerej, ni babina sprzedająca suweniry. Nikt nic nie wiedział, albo nie chciał mi powiedzieć.

Tak więc ostatecznie, nagrobka kniazia nie widziałem, nie sfotografowałem...
Od czego jest jednak Wikipedia? Oto zdjęcia (te archiwalne) z jej ukraińskiego wydania, całość:


Widać, że oprawa dookólna była dużo późniejsza. Oraz sama figura:


Widać, że dzieło wysokiej klasy. link

Co się z nim stało? Chyba nie istnieje. Zdjęcie barwne być może przedstawiało kopię (?), o której mowa poniżej. A może trzymają wizerunek kniazia w podziemiach? W jakimś muzeum?

Nie ulega wątpliwości jednak, że nagrobek musiał być solą w oku moskiewskich władców tego miasta od XVIII po koniec XX wieku. Zawiniła jego ostentacyjnie łacińska forma oraz sama postać księcia, zwycięzcy nad Moscovią spod Orszy.

Przeklejam tekst odnośnego hasła z powyższego źródła informacji, przepuszczony przez automatyczny translator, dla większego smaku - bez żadnych ingerencyj redakcyjnych ze mej strony:

Nagrobek książę Konstanty Ostrog - rzadki przykład ukraińskiego plastiku, jasnym ekspresji sarmackiej ideologii drugiej połowie 16 wieku, wykonane w tradycji i uczuć włoskiego renesansu.

Czy rdzeń składu i ideologiczne Upenskoho wnętrze Kijów-Pechersk. Jest to symboliczny przejaw wzywając do modernizacji podejmowane centrum prawosławnego zjednoczeni wokół książąt domu Ostrog.

Książę Konstanty Ostrog został pochowany pod żoną przymierza Alexandra Olelkowicze-Słuccy-Słuckiego 24 września 1530 w katedrze Wniebowzięcia NMP w Kijowie-Pechersk. Do grobu, do prawie pięćdziesięciu lat grobowiec został pokryty Ostrozky, złota brokatem z krzyżem pereł.

Nagrobek przyniósł zamówić zmarły syn książę Wasilij Ostrozky. Uważa się, że jej autor może być opanować Lwów szkoły Chesek Sebastian (Cheshek). Został umieszczony w katedrze Wniebowzięcia NMP 07 sierpień 1579.

Pożar w 1718 roku pomnik został znacznie uszkodzony. Stracił dekoracji. Zmieniono w latach 1722-1729 zespół z "master" Józef Bilynskogo alabastru. Jednak nowy barokowy wystrój nie nadaje się renesansowe nagrobki.

W 1825 roku, grób został dostosowany do raka baldachimem dla relikwii świętych jaskiniach. Taka postawa była spowodowana przez obecnych szacunków "ignorancji i bigoterii" duchownych prawosławnych Kijowie. W 1843 roku, profesor i akademik Fiodor Solntsev malowanie bezpośrednio nalegał na usunięcie kraby od ściany recenzję grób został otwarty. Jednak to zalecenie nie zatwierdziła rosyjskiego cesarza Aleksandra II. W rzeczywistości, w 1941 r zniszczenia nagrobek Ostrozky Księcia niedostępną Commonwealth pozostał w oczy, z wyjątkiem kilku dni, kiedy Kijów 1899 Archaeological Congress XI.

W 1830 w Muzeum Historycznym w Moskwie, został wykonany nieudaną kopię nagrobek, który powrócił do Kijowa w 1860, a obecnie zachowane w podziemiach Narodowego Kijowsko-Pechersk Rezerwatu Historyczno-Kulturalnego.

26 listopada 1898 w czasie do naprawy chór katedralny w lewym bocznym ołtarzu w imię św Teodozjusz był otwarty niszę skarbu - 4 statki i drewniany wanna. Tutaj można znaleźć złoty medal z jasnego portret księcia Wasyla Ostrozky. 16 grudnia 1899 Skarb wywieziony do Rosji.

Pod koniec lat 1890 i na początku 1900 roku w czasopismach Kijów opracowała burzliwą debatę na temat konieczności nagrobku. Zwolennicy idei eliminacji zaprzeczył nagrobek wartości artystycznej, bezpodstawne argumentując, że został stworzony mierne 18-ga wiecznych mistrzów.

W 1910 roku, rzeźba w vandalsky próbował przenieść muzeum wojskowe Historical Society, które się nie stało z powodu protestów społecznych.

Na początku 20. wieku oryginalnej rzeźby księcia Konstantyna Ostroga znalazło odzwierciedlenie berło i palcem jednej ręki.

W 1931-1932, odbudowa odbyła się nagrobek. Ustalono, że trzy razy pomnik poplamione farbami olejnymi - brązowy, biały i szary. Oryginalna rzeźba została wykonana z czerwonego marmuru. Poza tym nagrobku został rozbity na kawałki i przywrócił go dwa razy. Pierwszy odbudowa została wykonana bardzo starannie, z przywróceniem zgubione części ofarbovanoyu czerwonej masy. Drugi przywrócenie razem nie powiodło się. Fragmenty, które nie miały powtórzone wapno z alabastru.

03 listopada 1941 podczas wizyty prezydenta Kijów-Pechersk Słowackiej Jozef Tiso, bestialsko zniszczone wraz z wszystkimi katedry Zaśnięcia.

Na początku 1990 podczas renowacji prac rozpoczętych podziemnych nekropolii Katedra Wniebowzięcia NMP zakłócony Ostrozky pyłu.

Najwcześniej szczegółowy opis grobu księcia Ostrozky zostawił Pawła z Aleppo - członek ambasady patriarchy Makarego z Antiochii, który jest 26 czerwca 1654 odwiedził Kijów-Pechersk.

"W drugiej części soboty, prawo publiczność jest bardzo wysoki, duży łuk, który idzie do siedziby biskupa, wewnątrz jest marmurowe z napisami; od stoków, a po drugiej stronie pokryte błyszczącą marmuru z rzeźbami rzeźbionymi ornamentami: pokazuje ludzi, konie, wóz bojowy i wydajna praca wyśmienitą broń, uderzając zaskoczony umysłu. Obecnie połowa kształcie łuku o podłużnym stole, gdzie śpi mężczyzna z brodą, w żelaznej zbroi; że wykonana jest z litego czerwonym, podobny do kamienia porfir, i nie różni się od pełnego postać ludzkiego. Leży na boku obipershys kolano, prawą rękę schowany pod głowę; jedno kolano położył na sekundę; złoconą koronę na głowie, klatce piersiowej złocone łańcuchy. Ta praca jest uderzające niespodzianka umysł. Powiedziano nam, że był królem Rusi, wierzyli w Chrystusa, około 600 lat temu i zbudował ten kościół. Naprzeciw niego, na północnej stronie, wizerunek syna z długą białą brodą. "
Co więcej, w jego opisie, Paweł z Aleppo przypomina, że ​​nagrobki przednie w kościele "na północnej stronie znajduje się obraz syna z długą białą brodą."

Koronowana głowa Ostrozky. Szczegóły rzeźby.

Podczas odbudowy 19-wiecznym portretem Bazyli Ostrozky został uderzony z gipsu, zachowały się jedynie na zdjęciach, które borykają zaretushovane.

W rzeźbie renesansowej Księcia realizowane klasycznie motyw, czas przejścia w tryb uśpienia, gdy nie jest łatwo być mylone z przebudzeniem. W jego motywem "zawieszono ruch" i rzeźbiarskie plastyczność jest podobny do portretu sarmackiego. Tak więc, nagrobek księcia Ostrozky można uznać uderzające postać Sarmathism.

"... Portret księcia jest portret jego zbroi - mówi Oleg Sidorov-Habelinda - wszystkie zapinki, paski, opaski i nity, które automatycznie i łańcuch przymocowany do jego piersi brodą korony, a następnie - na jego twarzy bezosobowe w którym ewentualnie można odczytać za pomocą wszelkich środków: Tabula Rasa - tylko dla nayuperedzhenishyh interpretacji. Jego plastikowa - system samolotów, które pojawiły się razem w jedności, aby udawać, głośność, a to prawie się udało ".

Epitafium

Źródła obejmują dwie wersje epitafium, który został umieszczony na nagrobku. Najwcześniejszy tekst przedstawia "Teraturhyni" Atanazy Kalnofoyskoho (1638):

"Książę wojewoda Trocki Konstantin Ostrog, hetman Wielkiego Księstwa Litewskiego, po wielu zwycięstwach pokonać śmierć, pochowano tu od 1533 roku pne, miał 70 lat urodzenia. Zdobyła 63 zwycięstw.
Mając nad Moskwą i Tatarami sześćdziesiąt trzy zwycięstwa, w krwi poplamione - Ros Dniepr Olshanka, usunięte i założył wiele zamków, klasztorów, wiele, wiele świętych kościołów w Księstwie Ostroga w stolicy Litwy VK Dostępne vymuruvav. Druga Getsemani - Dom Matki Cave hojnie dał i położono po śmierci. Dla słabych schronisk, szkoły dla dzieci, dla osób w rycerza Akademia Mars z mieczami włóczniami w lewo. Napisz zadowoleni: Scipio Rus księcia Konstantin. Ostrog VK Hetman Litwy - wszystko nagrobek ".

Doskonała i pełna wersja Pomeschen w jednej kolekcji rękopisów św Zofii w Kijowie:

"Epitafion.
Bóg, nasz Ojciec i Syn Trójcy i Duch Święty, jedność, czcigodny, także są na żywo, poruszamy się i. Rok powstania 7023, a na Boże Narodzenie 1526. Syn Boży objawił się przed śmiercią pobożnego i oświeconego hristolyubivyh i potężnego księcia Konstantego Ostroga, słynnego w całej Rosji, syna książęcego rodu n, wojewoda Trocki, hetman Wielkiego Księstwa Litewskiego tego słynnego i odwagę i pokonać wygrał z pomocą Boga Wszechmogącego złoczyńców Królestwa Polskiego. On jest od najmłodszych lat do starości wiernie służył, i wiele wspaniałych zwycięstw wszystkie 60 i Wielkiej Trójki: Biały Kościół, niedaleko Orszy, Dniepru i Holshanytsi rzeki. Nawet w więzieniu 7 lat długo żył; Następnie władca Ojca został nazwany. Życie jest gotowy w 70 lat z wielkim żałoby i płaczącego człowieka. Oto jego ciało pochowano w klasztorze Ojców Czcigodni Anthony i Teodozjusza Jaskiń. To jest grób rzeźbione syna księcia Konstantego w St. Chrzest Bazyli Ostrogski, wojewoda Kijowie marszałek terenu Wołynia, prezydent Władimir, a jego pamięć została zainstalowana w 1579 roku, miesiąc sierpień 7. pojawił się przed jego śmiercią, aż do tego roku 1693 - miał 167 lat i 114 lat grób po śmierci latach 50 Trzy zestaw. "





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...