Churchex i doorex

W tym odcinku chciałem pokazać - skromne na razie - efekty tej gałęzi doorexu, jaką jest churchex.
O co chodzi? Jeżeli "urban exploration", w skrócie urbex, to legalne, pół-legalne i nielegalne wchodzenie do i na obiekty typu opuszczona fabryka, trend trendowy wśród internetowych pokazywaczy, tak wchodzenie nieproszonym przez rozmaite drzwi należy nazwać doorexem.


Podobnie jak bohater pewnej powieści nie mógł powstrzymać się przed dowiadywaniem się wszelkimi metodami, co słychać u bliźnich - znanych sobie, jak i nieznanych, tak ja, gdy widzę jakieś drzwi, nie mogę odmówić sobie, by zobaczyć, czy się otworzą i co jest za nimi. Cóż, im człek starszy, tym bardziej ciekawy wszystkiego, również tego, co dawniej mogło się wydawać niegodne uwagi.
Czasem rzecz jasna drzwi nie chcą ustąpić, niekiedy znów wyskoczy ktoś z nagła pogonić - ale zrażać się nie trzeba. Warto eksplorować przestrzenie zadrzwienne.

Jeśli więc doorex ma to miejsce w kościele należy go nazwać churchexem. Często zdarza się, że gdy odwiedzamy jakąś interesującą świątynię, jest już lub jeszcze, albo w ogóle i po prostu zamknięta. Można oczywiście nierzadko popatrzeć przez kratę lub szybkę z kruchty do wnętrza, ale na ogół to za mało. Wtedy z pomocą przychodzi doorex. Przykład obok - kościół co prawda zamknięty, ale wejście na chór muzyczny już nie i stamtąd można zerknąć na wnętrze oraz organ. Inne okoliczności to zwiedzanie opuszczonych (na chwilę) zakrystii, kancelarii przykościelnych, rupieciarni i składzików na szczotki, przez które również czasem można przeniknąć do głównego wnętrza! Także i w samych tych pomieszczeniach możemy napotkać niekiedy interesujące starorzecza. Albo... antyczne centrum sterowania kościołem.

Ostatnie ze zdjęć obrazuje epizod churchexu legalnego, a w zasadzie seminarexu.

Szczególny rodzaj churchexu miałem okazję pokazać we wpisie "Wizyta w dwunastym wieku".
Niebawem jednak wystawię na widok publiczny solidną porcję urbexu sensu stricto, comme il faut i bon-ton, pardon.