Lowanium - beginaż nr 3

No i Krym diabli wzięli. Doprawdy, to się nazywa timing - myślę tu o wykonanej wycieczce...

Przenieśmy się więc potężnym susem na zachód Europy. Dawno nie było żadnego beginażu, a wszak niemało mi jeszcze zostało do rozpięcia na tapecie. Jako „kompletysta” chciałem odwiedzić wszystkie zachowane, ale nie udało się (jak dotąd).

O beginażu jako takim, jak również o pierwszym konkretnym w debiucie cyklu, a o innym zaś - w odcinku następnym.
Teraz odcinek trzeci: Lowanium. Znane też pod nazwą oryginalną Leuven (niderlandzką) lub Louvain (francuską), polską bierze wprost z łaciny, no ale skoro jest, to trzeba jej używać. W ogóle jestem za używaniem polskich nazw geograficznych, o ile istnieją.

Miasto leżące we flamandzkiej Brabancji (bo są jeszcze Brabancja walońska i Brabancja holenderska) słynie z wykwintnego gotyckiego ratusza, piwa Stella Artois, nowoczesnego przekrycia peronów dworca oraz najszacowniejszego - z racji najstarszej w całych Niderlandziech metryki - uniwersytetu o nazwie KUL, czyli Katholieke Universiteit Leuven (w Polsce, gdzie, jak wiadomo, można znaleźć wszystko, co jest w świecie, też jest KUL, tylko młodszy, mniej znany i lubelski). W związku z tą uczelnią jeszcze popełnię w przyszłości wpis w kontekście tezy o nieustannej nienawiści między narodami, kulturami i językami, i o konieczności separowania ich od siebie dla ich własnego dobra.

Z uniwersytetem związany jest także przedmiot obecnego wpisu, czyli beginaż. Po wymarciu miejscowych beginek kompleks - jeden z największych (jeśli nie największy) i najlepiej zachowanych - zaadaptowano bowiem na wyjątkowy, nietuzinkowy, zabytkowy akademik.
Co więcej, jest to Groot Begijnhof, czyli Wielki Beginaż, bo jest jeszcze w innej części grodu Mały, co stawia Lowanium w krótkim rzędzie miast wielobeginażowych. To tyle słów, a teraz atak masą zdjęć.