Krymskie wakacje

WPIS NUMER 400 WPIS NUMER 400 WPIS NUMER 400 WPIS NUMER 400 WPIS NUMER 400 WPIS NUMER 400 WPIS NUMER 400 WPIS NUMER 400 

No więc, gdy pojechać z tej Odessy na lewo - patrząc z góry Schodów Potiomkinowskich w dół - 

przez Dniepr i szereg limanów,

przesmyk perekopski, a właściwie krasnoperekopski,

wkracza się na ten legendarny wyrostek Europy, 

Krym.

Co to jest - jeszcze się dokładnie nie wie. Trzyma się tylko w zanadrzu jakieś

skojarzenia:

Grecy

 Tauryda

 Bizancjum (?)

Tatarzy

 dynastia Girejów („Ałłach! - rzekł chan coraz bardziej zdziwiony”)

 orda

 Krymtataria (?!)

 „karne” wysiedlenie w 1944 

Genueńczycy

 ?

Sonety Krymskie

 Ajudah

wojna krymska

 szarża lekkiej brygady

 cienka czerwona linia

 odwilż posewastopolska

Rosjanie

 Potiomkin & Katarzyna

 wino musujące

 Biali (Wrangel)

 „Miłość na Krymie”

 Jałta 

 flota czarnomorska

 ekscentryczny prezent Chruszczowa (!!)

Jedzie się przez kraj płaski jak naleśnik na patelni i tak samo gorący. W środku, osiąga się Symferopol, w którym zatrzymał się czas i ZSRR.


Potem wypiętrzają się jakieś góry.
Baba siedząca w dżipiesie pragnie, żeby nie omijać ich szosą, lecz by przejechać przez wierzchołek duktem, który

pnie
pnie
pnie
się coraz bardziej

i

co
raz
stro
miej...

Uprzejmy mirza sprowadza pielgrzymów na dobrą drogę, wskoczywszy na swój motor.


Lecz wtem wszystko się kończy: urywa się droga, trawa, ziemia, film...
100 metrów niżej, po horyzont rozciąga się wielka nicość.



To znaczy: błękit.

Już wstążkę pawilonu wiatr zaledwie muśnie,

Cichemi gra piersiami rozjaśniona woda;

Jak marząca o szczęściu narzeczona młoda,

Zbudzi się, aby westchnąć, i wnet znowu uśnie.

Żagle, na kształt chorągwi gdy wojnę skończono,

Drzemią na masztach nagich; okręt lekkim ruchem

Kołysa się, jak gdyby przykuty łańcuchem;

Majtek wytchnął, podróżne rozśmiało się grono.

(...)