Karnawał

Cóż. Nie chodzi o to, że aktualnie mamy karnawał. Bo i też co to za różnica w dzisiejszych czasach.
Odwieczna walka postu z karnawałem została przez ten ostatni wygrana. Przynajmniej chwilowo, i przynajmniej w sytym Pierwszym Świecie.

Ale już się wdaję w zbędne dygresje, natury ogólno-ogólnej. Tymczasem chodzi dziś, chodzi dziś, chodzi dziś, łodiridi, u-Ha! o zwykłą ulicę Karnawał, leżącą na południowych rubieżach stołecznej stolicy.

Przypadkiem się złożyło, że dysponuję małym warszawskim „wczoraj i przedwczoraj”. Oto bowiem miejsce, w którym uliczkę Karnawał przekracza odnoga kolejowa między linią radomską a stacją techniczną metra na Kabatach.

9 lat temu:

I zeszłego lata:

Dziś wygląda to jeszcze inaczej: działa zarówno ta część obwodnicy, jak i łącząca się z nią w tym miejscu jeszcze niewylotowa, szczątkowa trasa NS. Karnawał zaś w połowie został pochłonięty przez ów węzeł.

Dziś też miałem okazję tamtędy jechać - po raz pierwszy od Puławskiej do Alej Jerozolimskich przez węzeł Salomea. To jest dobre. Jedzie się bez zmartwień i trosk, a trasa, choć nieoczywista, jest tak dobrze oznakowana, że nie miałem najmniejszego problemu z wyborem zawczasu właściwego pasa (bez GPSowej podpowiadaczki).

Zaistnienie obwodnicy jest też dobre, bo w założeniu wysysa zbędny ruch przez miasto. Jestem więc sercem po jej stronie, tak jak nienawidzę autostrad przez miasta środek (Trasa Łazienkowska).

Żal może trochę tylko spokoju na sennych jeszcze dziś polach pode Natolinem, za Powsinkiem, no i w lesie w Mazowieckim Parku Krajobrazowym.

Dzisiejszy wpis autostradowy niech uzupełni jeszcze jedno wspomnienie zeszłego lata: walc w wykonaniu walców finiszujących początek wspomnianej trasy NS: