Sobota po raz trzeci

Po nagrobkach i kościele znów wracamy (czyli wracamy po raz drugi, czyli jesteśmy po raz trzeci) do Soboty nad Bzurą. Okazja jest dobra: pierwsza, okrągła rocznica zwiedzania ex-miasteczka, które nastąpiło równo rok temu. Równo z górki.

Nie samym bowiem kościołem i jego zawartością miejscowość może się pochwalić. Poza tym zabytkiem mamy bowiem zestaw uzupełniający tradycyjną trójcę: pałac i gorzelnię (vide: na przykład Radziejowice).

Pałac rodziny Zawiszów jest zabawnym i oryginalnym zameczkiem neogotyckim, a powstał na miejscu i na piwnicach starszego, renesansowego dworu Sobockich.

Podobno nieruchomość jest na sprzedaż. Może warto się skusić - dojazd teraz dobry, autostrada A-1 już sięgnęła tych terenów od węzła z "dwójką". Niemal idealny środek Polski, a więc wszędzie tak samo blisko.

Przed gorzelnią stoi fajowa maszyna, jak się zdaje parowa, chociaż nie wiem do czego konkretnie służyła.
Do napędzania innych machin gospodarczych?

Pochodzi z piastowskiej Świdnicy!

Nie budynek gorzelni jest jednak najciekawszym obiektem podworskiego folwarku, a fantastyczny spichlerz, czy stodoła. "Architektura niedostrzegana" w pełnej krasie!

Na koniec wracamy przed kościół, na którego teren (Obiekt zabytkowy pod ochroną prawną!) wiedzie przyjemna brama pilnowana przez takiego oto lokalnego Cerbera.

Po drodze od pałacu ku kościołowi, mój rumak z aluminium podskoczył na charakterystycznej bliźnie w asfalcie. Zatrzymałem się i przyjrzałem. Nie było wątpliwości, kwerenda w topograficznych archiwaliach potwierdziła - przez Sobotę biegła kolejka wąskotorowa. Pięknie, jak widać na załączonej mapce, po okolicy porozgałęziana. Pewnie więc buraczana.



Na planie bardziej współczesnym zaznaczyłem pokazane sobockie obiekty: kościół, pałac, spichlerz. No i wspomniane miejsce po trasie kolejki.

Soboty zwykle przychodzą same, ale do tej akurat warto pofatygować się osobiście.