Zamek w Bouillon

Nad meandrującą walońską rzeką Semois przycupnęło miasteczko Bouillon. Na samej zaś „łopacie” oblanej pętlą rzeki (trochę jak Kamieniec Podolski) wznosi się zamek.
To stąd, z Bouillon, pochodził Godfryd z Bouillon, pierwszy władca zdobytej przez krzyżowców Jerozolimy.
Nie przyjął tytułu króla, nie chcąc nosić korony tam, gdzie cierniem ukoronowano jego Poprzednika...
Jego następca - i brat - Baldwin dla odmiany z Boulogne, takich skrupułów nie miał.
(Dysponuję taką wiedzą, gdyż przeczytałem kiedyś pierwszy z trzech tomów „Dziejów wypraw krzyżowych” Stevena Runcimana).

Zamek jest spektakularny w niezdobyty sposób okupując skalisty grzbiet, i góruje nad okolicą, co docenili i alianccy Anglosasi, ustawiając tu 70 lat temu swoją artylerię.

Oto ów zamek i miasteczko. Za dnia:

I nocą:

Okolica obfituje w bardzo malownicze wycieczki. Po wycieczce naturalną koleją rzeczy warto coś i zjeść, i wypić. Pode zamkiem, na bulwarze nadrzecznym wtłoczyć można w siebie pizzę. Chociaż a) w takiej miejscowości powinno jeść się rosół; zaś b) znawcy problematyki skłonni są a) kręcić nosem na tego rodzaju danie; b) uznawać najwyżej klasyczne wydanie pizzy z minimalną liczbą składników. Ale a) zamawiając pizzę wie się, co się dostanie i jak/że będzie to smakować; b) zamieszczam to food-porn, gdyż a) była - były - to najlepsze pizze, jakie kiedykolwiek w siebie wtłoczyłem oraz b) najbardziej suto okraszone rozmaitością składników („Ardennaise”!). Do tego lokalne piwo - jakżeby inaczej - „Godefroy”.