Switłana Nianio

Gdy mówi się o płytach, wiadomo, że to muzyka jest najważniejsza. Ale jakże cieszy serce a duszę wzrusza, jeśli i samo opakowanie stoi (?) na wysokim poziomie. Gdy pierwszy raz usłyszałem, że dyskografia jakiejś grupy zostanie wznowiona na kompaktach w formie "vinyl replica" niezmiernie się ucieszyłem. Wyobraziłem se bowiem, że małe płytki będą znów schowane w dużych (30x30) kopertach. A figę.
Szkoda, bo krom wszelkich przewag natury utylitarnej kompaktu nad winylem, niestety traci się dużo od strony graficzno-artystycznej.

Ale czasem udaje się wydawcy wyrwać ze sztampy "plastikowego kondomu" (sformułowanie K.W.) oprawy CD. Opisując muzykę huculską Rodziny Tafijczuków, wspomniałem, że to dwie z trzech najpiękniej wydanych płyt, jakie zdarzyło mi się mieć. Cóż zatem jest trzecią? Trzecią jest - nie da się tego nijak ukryć - również wydana przez tę samą wytwórnię KOKA płyta z muzyką ukraińskiej artystki:  Kytytsi Switłany Nianio. Podobnie jak tamte, jest rozkładanym pudełeczkiem z surowej, recyklowanej tektury i takiegoż szarego papieru. Pudełeczko, oprócz płyty i książeczki z informacjami zawiera kieszeń z kilkoma odbitkami grafik autorki. Również na szarym makulaturowym papierze.

O muzyce, tak się szczęśliwie składa, nie muszę się fatygować pisaniem. Zrobili to za mnie fachowcy, których twórczość można poczytać na stronach Serpent(a). Generalnie wszystko się zgadza - mariaż tradycji ukraińskich dumek z rock-awangardą, zgadza się też podobieństwo do naszego Księżyca z lat 90-tych. Reszta - to już autorska licentia poetica recenzentów. W ramach dodania czegoś od siebie, dodam od siebie, że jest to szczególnie ważna płyta ze względów wspomnieniowo-sentymentalnych i kojarzy się z najmilszymi wydarzeniami życia. Zatem na "bezludną wyspę" trafiłaby nie tylko ze względów na zawartość muzyczną... Choć muzyka jest wpaniała: ten szklany podźwięk Rhodesa, to harmonium, ten głos wreszcie. Anielski, ale pociągnięty i lekką chrypeczką. Wreszcie i same kompozycje. Tęsknota w nich i piękno zaklęte.

Płytę wydano w 1999, a kupiliśmy ją sobie w prezencie dwa lata później.

Co się stało od tamtego czasu ze Switłaną Nianio? Słuch o niej zaginął. Jeśli miałbym zgadywać - to pewnie urodziła dziatwę i zarabia na chleb ucząc muzyki (albo plastyki?) w jakiejś lwowskiej podstawówce.

Dla zainteresowanych tradycyjnie - przykład twórczości zespołu, w którym artystka (jeszcze jako Switłana Ochrimenko) grała i śpiewała przed debiutem solowym - Wiedeń śpi z płyty (a właściwie kasety, bo chyba nigdy nie przybrał ten materiał kolistej formy) zespołu Cukor Biła Smert'. Oraz utwór zamykający płytę Kytytsi - Głos Acherontu. Żeby nie było, że odstawia się tu jakieś szczególnie bezczelne piractwo, zmonotowałem muzykę z obrazkami i wrzuciłżem na YT.
A i Cukor, i Kytytsi można jeszcze znaleźć w sklepie Serpent(a). Niestety już tylko - cha cha - na kasetach!

96. Svitlana Nianio - Kytytsi