W obcym mieście

Gdy się znajdziesz w obcym mieście, czujesz się jak we śnie. Na czym to polega? Już mówię, kolego. Na pewnej dozie dezorientacji wynikającej z sytuacji braku rozeznania, co jest za rogiem. Na zaskoczeniach w skali perspektywy, jak i detalu. W swoim mieście schodzonym do imentu takie niespodzianki raczej nie czyhają.

Obce miasto - w tym konkretnym przypadku - oferuje swoiste formy właściwe sobie.

Ale przecież to miasto nie jest niespodziane. Jest przecież znane, choć dawno nie widziane.

Dlatego (?) nogi same prowadzą starymi ścieżkami w odwiedzane dawniej miejsca...

Nie trzeba patrzeć na mapy i plany. Wszystko od razu orientuje się w kompasie nadświadomości (w podświadomość nie wierzę). Aczkolwiek...

Z murów wyłażą jakieś lepkie kończyny...

Z drugiej strony tak samo.

Środek dnia, a wydaje się, że to gdzieś w Italii.

Kto budował to miasto?

I po co??

I czemu ktoś wystawił na dwór całkiem dobry kredens?

Atmosfera gęstnieje... Pora się zmywać. Wreszcie do własnego miasta.
Na szczęście wszystkie drogi prowadzą do Warszawy.