Chreszczatykiem na Majdan

Jak wiadomo, sytuacja na Ukrainie od z górą roku daleka jest idyllicznej sielanki. Nie miejsce tu i nie czas, by o tym dywagować. Jak jest - wiadomo choćby z mediów. Jak będzie - trudno wyczytać z oznak.

Chciałem jednak pokazać miejsca znane z zeszłorocznych dramatycznych relacji takie, jakimi je miałem okazję ujrzeć: właśnie o wakacyjnie zrelaksowanym obliczu. Miasto Kijów zachwyciło nas wielkomiejskim sznytem, urodą, niezwykłymi zabytkami. Jego najbardziej - od roku - znana część, Majdan i okolice, może nie tyle zachwyca, co wprawia w osłupienie. Dzieje się tak za sprawą niezwykłej zabudowy pryncypalnej ulicy miasta. Chreszczatyk (zwany też z rosyjska Kreszczatikiem) doznał poważnych zniszczeń w czasie II wojny światowej. Odbudowano go po niej w obowiązującej w Kraju Rad i okolicach stylistyce socrealistycznej.
Ale tak na bogato i z poślizgiem, że to, co ujrzeliśmy z miejsca okrzyknęliśmy socsurrealizmem.

Zdumionym oczom ukazały się jakieś formy wręcz prekolumbijskie, skaliście pospiętrzane w fantazyjne budynki, trochę też przypominające zamki z piasku, a trochę plateresco. Sama ulica - szeroka i bezdrzewna, o tyle była przyjemna, że udostępniona w całej szerokości pieszym.

Obiekty na zdjęciach walą się na widza, bo mimo zdumienia, brakło czasu na rzetelną fotodokumentację, a trzeba było galopować. Jeśli zaś chodzi o przedrewolucyjny grandeur, to ponoć bardziej odznaczała się nim inna ulica Kijowa, mianowicie Funduklejowska... Ale na razie, wkroczmy Chreszczatykiem na słynny Majdan Niezależności.

Kwitło wówczas na nim lato...

...uczucia i inne pozytywne wibracje...

...oraz Lacka Brama.

Wracamy wieczornym Chreszczatykiem, wziewając nocne życie Kijowa

Wyprawy Kijowskiej cdn.