18 maja 2018

Mała podróż sentymentalna

W trakcie zeszłorocznej wycieczki opiewanej tu pod nazwą odpowiednio teutońsko-wschodniopruską odbyłem triumfalny wjazd do miasteczka, w którym spędziłem część wakacji hen, dawno, jeszcze w czasach królowania dinozaurów na Ziemi.

Miasteczkiem tym jest Nidzica i to tu byłem po raz pierwszy na koloniach w młodocianym wieku dziewięciu lat.

Bardzo dziwne jest to, że nigdy więcej (aż do niniejszej rewizyty) moja noga w nim nie postała. Wszak znajduje się relatywnie nie tak daleko mojego rodzinnego miasta... A zawitać doń warto, nawet jeśli nie odbywa się sentymentalnego rekonesansu miejsc zapamiętanych, jak i przeoczonych.

Przeoczonym miejscem jest na przykład - bo naturalnie na takie subtelności nie zwracałem wówczas uwagi - fantastyczna elewacja budynku znajdującego się naprzeciwko dworca pociągowego. Jest to historyzująco-ekspresjonizująca ceglana kompozycja. Niestety zapaprana jakimiś tabliczkami tkwiących wewnątrz instytucji. Dać małpie zegarek! Podpowiedź: tabliczki można umieścić na stosownym wieszaku obok wejścia. No ale to wymaga koncypowania daleko wybiegającego we wszechświat wszechrzeczy.


Ba, bolączką nawet czołowych realizacji dzisiejszej i niedzisiejszej architektury jest jakże często chamska kartka z drukarki z jakąś informacją przyklajstrowana skoczem do dizajnerskich drzwi oraz ścian.
Jakby nie można było przewidzieć odpowiedniego systemu informacji zawczasu! Koniec dygresji.

Samego dworca też nie przypominam sobie z pierwszego pobytu w mieście. O jego architekturze nie da się długo opowiadać. Dobrze natomiast, że jest i pozostaje czynny (z drugiej strony, pozostaje też i schronieniem dla klienteli instytucji z naprzeciwka...).

Kolejny obiekt, którego nie mogę sobie przypomnieć z zamierzchłych czasów to tzw. klasztorek, już w samym środku miasta. Fantastyczny! Średniowieczny i w ogóle jak trza. Jak mogłem go nie zapisać w rejestrach pamięci?



Kościół farny pamiętam ledwo, ledwo, jak przez mgłę. Bardziej zapamiętałem kino i park miejski, którego jednak tym razem nie zaliczyłem (zawinił jak zwykle brak czasu - miałem jeszcze w planach zdobyć najwyższy szczyt Mazowsza, czego ostatecznie nie udało mi się dokonać).




Tego fragmentu też sobie nie przypominam, chociaż włóczyliśmy się samopas po miasteczku. Zdjąłem jednak ten widoczek, by uwiecznić trochę prawdziwej architektury.


Ten obiekt pamiętam doskonale: przyczepiony do resztki murów obronnych "nowoczesny" pawilon, dawniej z księgarnią, dziś z jakimś innym sklepem i już nie tak nowoczesny.
Niektórzy koledzy nabyli sobie tamże wieczne pióra produkcji NRD, 100 złotych (Waryński) sztuka. Ja się nie szarpnąłem - cały mój fundusz na długie trzy tygodnie kolonii wynosił złotych 500 (Kościuszko).

Tu i tutaj na łamach nieocenionej Fotopolski można zobaczyć jak wyglądał ów pawilon w lepszej formie i w szczytowej swej kondycji. 


Browar (pod)zamkowy - znowuż słabo rozpoznawany.


Jeszcze jedno spojrzenie na klasztorek poprzez inne pozostałości (?) średniowiecznego założenia miejskiego.


Rynek. W budynku ratusza (albo zaraz obok?) było okienko, z którego dawano "lody włoskie" z automatu. Cud, że nikt z nas się nie struł i nie rzucił pawia.


To zaś widoczek, który dobrze wrył się w pamięć: drogowskaz "Bartoszki 4" po drodze z naszej kwatery do miasteczka. Mijało się go więc praktycznie codziennie po dwakroć. Jeden ze starszych kolegów wygrał nawet konkurs plastyczny odwzorowując to miejsce (dawniej było tu więcej drzew).
Ja też wygrałem inny konkurs rysunkowy! Lecz o tem potem.


A oto i piękny obiekt zamieszkania zbiorowego, gdzie spędziłem trzy lipcowe tygodnie mego dziewięcioletniego życia. Bursa czy tam internat na obrzeżach miasta...


Ale Nidzica to przede wszystkim wspaniały krzyżacki zamek. Do zamku zapraszam w następnym odcinku,
mój Ty miły świnku.





21 komentarzy:

  1. Internat wygląda nad wyraz przytulnie.

    OdpowiedzUsuń
  2. 1. Popraw na: najwyższy szczyt Mazur,
    2. też tam byłem w zeszłym roku - szkoda, że się nie dogadaliśmy - miałbym przewodnika,
    3. mój ogląd Nidzicy zdominowały fascynujące bloki przy rynku, a zatem oglądamy inaczej.
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. 1. ? chodziło jednak o najwyższy szczyt Mazowsza.
      2. no, szkoda, ale jeśli bawi Cię
      3., to byśmy się rozmijali w fascysynacjach...

      Usuń
    2. Co jest najwyższym szczytem Mazowsza?

      Usuń
    3. no, pisałem o tym: Dębowe Góry, niedaleko to od Nidzicy
      sadrzeczy.blogspot.com/2017/11/twin-peaks-pod-warszawa.html

      Usuń
    4. Aha.
      W ramach Korony Dzielnic Warszawy też można dzielić na dzielnice administracyjne i duchowe, np. Wola administracyjna zawiera Wolę fejkową itd., a w mej dzielnicy można się wspiąć osobno na najwyższe szczyty SK, Grochowa, Gocławia i Kamionka.

      Najwyższy szczyt Saskiej Kępy, najwyższy szczyt Żuław, najwyższy szczyt Bagien Biebrzańskich - jest już plan turystyczny na jakiś czas.

      Usuń
    5. najwyższy szczyt Pałuk, najwyższy szczyt Mazowsza, najwyższy szczyt Urzecza...

      Usuń
    6. widzę zresztą, że przejeżdżałeś nieopodal.

      Usuń
  3. Lokację znam, ale współcześnie, choc...
    Kto wie,możebyliśmy tam z harcerstwem podczas obozów we Fromborku?! Ale jakoś nie pamiętam,głupio tak nie pamiętać...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. w każdym razie stamtąd zabrano nas na pola grunwaldzkie, gdzie też byłem pierwszy i, o ile pamiętam, ostatni jak dotąd raz.

      Usuń
  4. Niektórzy nie byli na Pałacu Kultury, ja nie byłem w Nidzicy :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. w Nidzicy to ni, w Niedzicy - nie.

      Usuń
    2. W Nidzicy to "jo", w Niedzicy, to (chyba, przynajmniej niegdyś) "igen".

      Usuń
    3. a, tak. pamiętam że kiedyś, około 2000, był w TVP taki program krajoznawczy "Zaproszenie" (widziałem kilka fragmentów, nie żeby pozbawione były błędów merytorycznych, zapamiętałem szczególnie np. zdanie "we wsi są dwa kościoły - protestancki i chrześcijański"). i w odcinku o Niedzicy wystąpił stary Spiszak (?), który pamiętał jakieś węgierskie piosenki (ale chyba nie ze szkoły?).

      Usuń
    4. "Spiszak" i tak lepszy od "Spiszowca"... a w sumie to nie wiem jak jednym słowem mieszkańca Spiszu określić, mimo iż to kraina którą odwiedzam najczęściej jak się da...

      Usuń
    5. i to jest słuszna koncepcja.

      Usuń
  5. Ja byłem tylko na zamku, na resztę nie starczyło czasu...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. niedużo tej reszty, bo to niewielkie miasteczko. aczkolwiek np. do Tatarskiego Kamienia tym razem nie dotarłem...

      Usuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...