Niemirów

Po odwiedzinach działki rekreacyjnej „pięknej Bitynki” i pokręceniu się po okolicy na wschód od Humania (bardzo już blisko Targowicy) w celu odnalezienia śladów historii rodzinnej, ruszono w dalszą drogę wiodącą na zachód - jako że była drogą zasadniczo powrotną. Kolejny, króciutki przystanek na niej urzeczywistnił się w Niemirowie.

Miasteczko o podobnej do Humania historii - rozwijało się pomyślnie, lecz potem przyszły wojny, Kozacy Krzywonosa wycięli w 1648 roku Żydów, następnie „zagniewany ks. Jeremi Wiśniowiecki (...) mszcząc się równie okrutnie, do 3000 kozaków i własnych poddanych, którzy się z nim połączyli, nielitościwie ukarał śmiercią.” Ale „zaledwie jednak wyszedł ks. Jeremi mieszkańcy wyrżnęli pozostawioną załogę z 200 dragonów. Odtąd Niemirów z rąk do rąk przechodził.” Potem znów „w 1702 r. zbuntowane chłopstwo ukraińskie zdobywszy Niemirów, wymordowało szlachtę i żydów, niesłychane zadając męczarnie.”* Czyli, krótko mówiąc - zwyczajne dzieje.
Historia ustatkowała się dopiero pod koniec XVIII wieku: Szczęsny Potocki ufundował kościół, a wdowa po nim, Zofia (d. „Dudu”) - szkołę.

Historia ciekawie kształtuje się i dziś, na naszych oczach. Oto bowiem na zdjęciach pomnik W. I. Lenina - jeden z setek na Ukrainie, i jeden z wielu, które w zeszłym roku rzuciły się w oczy po naszym przekroczeniu niewidzialnej, bo przedwojennej granicy polsko-radzieckiej. Leniny te w większości padły w czasie tegorocznego „Leninopadu” (określenie oraz mapa zaczerpnięte z zaprzyjaźnionego blogu zaprzyjaźnionego blogera).
A więc obrazki zamieszczone tu dziś należą już do byłej historii. Lenin niemirowski upadł 21 lutego.

Na osłodę (?) - przygody ludzików z zaniedbanego mikrocyklu.

Aha, przypomina się anegdota, nie wiem, czy wyczytana w „Imperium” Kapuścińskiego, czy w jakimś reportażu reportażysty od spraw „bliskowschodnich”.
Gdzieś w ZSRR znajdowała się wytwórnia Leninów wyspecjalizowana w dwóch wariantach - Lenin z czapką na głowie i Lenin z czapką w ręku. Jakiż był wstyd i przerażenie „czynników”, gdy doszło raz do odsłonięcia wersji przypadkowo zmieszanej: Włodzimierza Iljicza z czapką w ręku i na głowie.
„Kradnij nakradzione!”